Ses*

Mütemâdi ses durgun bir kelime oldu.

Ezelde iken ruhun, ilk yeminim oldu.

Ne ölmemek ne cehennemdir beni solduran,

Leblerindeki titreme en sonum oldu.

Aklımı delen sorular cismine doldu.

Varlığımı bitiren cismin gönlüme doldu.

Olması, olmaması senli anların aynıdır,

Gözlerimden akan her yaş kabrine doldu.

Aşina çehren ne de çabuk soldu.

Şiirdir ancak seni anlatan, kelimeler soldu.

Ne fark eder yazıldıktan sonra tüm bunlar,

Aklım soldu, beyazım soldu, senliğim soldu.

*Yazan: A. Yığılı